بیا که به سر ، باز هم هوای تو دارم به سر هوای تو ، به دل وفای تو دارم مرا سری ست پر از شور و التهاب که آرزوی نثارش به خاک پای تو دارم چون گل نشسته به خون و چو غنچه بسته دهانم چو لاله بر دل خود ، داغ از جفای تو دارم بلای جان منت آفرید و کرد اسیرم شکایت از تو ندارم ، که از خدای تو دارم به هجر کرده دلم خو ، طمع ز وصل بریدم که درد عشق تو را خوشتر از دوای تو دارم به خامشی هوس سوختن ، چو شمع نمودم به زندگی طلب مردن از برای تو دارم خطا نکردم و کشتی مرا به تیر نگاهت عجب ز تیر نشانگیر بی خطای تو دارم غزال من ! چه شد کنون که سر به پای تو دارم ؟ نکرد رحم به من گرچه دید تشنه ی وصلم همیشه این گله زان لعل جان فزای تو دارم دلم ز غم پر و جامم ز باده ، جای تو خالی که بنگری که چه همصحبتی به جای تو دارم به پیشت ار چه خموشم ، ولیکن از تو چه پنهان که با خیال تو گفتار در خفای تو دارم
باز هم بیا
| Design By : Pars Skin |
